![De beste kussens voor nekpijn en uitlijning van de wervelkolom](/f/850fffc2d7829922c8c184d78059ec4a.jpg?width=100&height=100)
Foto: flickr.com via Linda DiDomizio
Als u op huizenjacht bent en de term 'zomerkeuken' tegenkomt in een onroerendgoedlijst, staat u een traktatie te wachten. Als, dat wil zeggen, de vermelding verwijst naar een van de weinige authentieke zomerkeukens die nog bestaan, gerestaureerd om te dienen als herinnering aan hoe onze voorouders ongeveer een eeuw geleden leefden. Tegenwoordig kan "zomerkeuken" echter worden misbruikt om te beschrijven: een moderne buitenkeuken op het terras waar mensen koken en entertainen bij mooi weer. Blijf lezen om beter te begrijpen wat een echte zomerkeuken is, waar je er een kunt vinden en hoe je gebruik kunt maken van deze charmante historische (en dure!) functie.
Foto: commons.wikimedia.org via Carla Loughlin
Buitenstructuren die lijken op schuren met één of twee verdiepingen werden gebouwd naast de huizen van rijke landeigenaren, van wie velen ook slaven bezaten. Uitgerust met een grote open haarden en een steenoven, waren deze vroege zomerkeukens, die zich voornamelijk in New England bevinden, ontworpen om te worden gebruikt door slaven of bedienden voor het koken van de grote maaltijden die nodig zijn om alle mensen die op de eigendom. Net als aparte vertrekken voor bedienden of slaven, dienden zomerkeukens op landgoederen en plantages om de koks en hun helpers gescheiden te houden van het hoofdgebouw terwijl ze maaltijden bereidden.
Binnen een paar decennia begonnen kleinere zomerkeukens te verschijnen naast de huizen van minder vermogende eigenaren van onroerend goed, uitgerust met vergelijkbare kookvoorzieningen op kleinere schaal. Deze structuren van één of anderhalve verdieping waren gebruikelijk in New England, de staat New York en het midden van de Atlantische Oceaan. In het begin van de 19e eeuw brachten pioniers het idee met zich mee naar het Midwesten waar het aansloeg bij grote boerenfamilies. Deze kleinere zomerkeukens bleven gedurende een groot deel van de 19e eeuw gebruikelijk. Het inblikken van voedsel was populair geworden en vrouwen zouden wekenlang bezig zijn met het oogsten van de oogst uit uitgestrekte tuinen en boomgaarden om hun gezinnen in de winter te voeden en te verkopen aan plaatselijke winkels.
Advertentie
VERWANT: 15 100 jaar oude huizen die geen dag ouder zijn geworden
Op dit moment was er geen airconditioning, en er werd uitsluitend gekookt op houtkachels en open haarden, die beide intense hitte uitstraalden. Het was logisch om de hitte, de rokerige geuren en het risico van brand uit het hoofdgebouw te houden. Toen de winter aanbrak en het conservenseizoen voorbij was, werd het grootste deel van het dagelijkse koken hervat in het hoofdgebouw op een gietijzeren houtkachel.
Foto: flickr.com via JeromeG111
Grote zomerkeukens gebouwd op grote plantages en landgoederen werden vaak gemaakt van hout of stenen om passen bij de stijl van het hoofdgebouw, en sommige hadden slaapvertrekken op de tweede verdieping voor slaven of bedienden. Deze keukens boden ook extra ruimte voor andere activiteiten en klusjes, zoals wassen en naaien, en het was niet ongebruikelijk dat ze 1200 vierkante meter of meer op de begane grond hadden. Velen hadden een vuile vloer en een paar hadden uitgegraven wortelkelders voor het huisvesten van wortelgroenten en ingeblikt voedsel in de winter. Het veelbetekenende teken dat een structuur een zomerkeuken was, waren een of meer grote schoorstenen die uit het dak kwamen.
Kleinere zomerkeukens van de gemiddelde huiseigenaar waren veel bescheidener, en hoewel sommige waren gebouwd met hoogwaardige materialen, zoals stenen of hout, waren veel gemaakt van inferieur hout of ruw gesneden stammen, vooral die gebouwd in het Midwesten, waar materialen van betere kwaliteit niet direct beschikbaar waren of betaalbaar.
Sommige werden omgebouwd tot stallen of woonruimten, terwijl andere raakte in verval en werd uiteindelijk afgebroken. Kleinere zomerkeukens bleven nog zo'n honderd jaar in zwang, en hun definitieve achteruitgang kwam met de komst van gas- en elektrische fornuizen rond de tijd dat de Grote Depressie eindigde. De nieuwe kachels straalden minder warmte uit en veroorzaakten geen opwaaiende rookwolken. Bovendien werd er nieuw stromend water binnenshuis geïnstalleerd, waardoor het gemakkelijker werd om het grootste deel van het koken in de keuken van het hoofdgebouw te doen.
Advertentie
Foto: flickr.com via Richard Schave
Woningen met goed onderhouden zomerkeukens zijn erg in trek en brengen vaak een topprijs van kopers op zoek naar historische huizen. Historische huizen met gerestaureerde originele zomerkeukens op het terrein kunnen vijf tot tien procent meer kosten dan vergelijkbare huizen zonder deze, afhankelijk van of het huis op de Nationaal register van historische plaatsen (waardevoller), evenals het ontwerp en de grootte van de keuken. De meeste overgebleven zomerkeukens bevinden zich in New England, hoewel je er hier en daar een kunt vinden naast een boerderij in het Midwesten. Die paar huiseigenaren die het geluk hebben een gerestaureerde zomerkeuken op hun eigendom te hebben, zullen waarschijnlijk geen problemen hebben om hun huis te verkopen.
Net als panden met andere historische bijgebouwen, zoals koetshuizen, smidsegebouwen en huurderswoningen (kleine constructies met pensions), huizen met gerestaureerde zomerkeukens worden vaak gebruikt voor amusement en kunnen worden verhuurd voor speciale evenementen, zoals: bruiloften. Weinigen worden meer gebruikt om te koken, maar als die dat wel zijn, zijn ze meestal achteraf uitgerust met moderne apparatuur en vloeren die over originele vuilvloeren zijn gelegd. Sommige huiseigenaren hebben ervoor gekozen om van de structuur een privékunststudio, galerij, bibliotheek of pension te maken.
Advertentie
Openbaarmaking: BobVila.com neemt deel aan het Amazon Services LLC Associates-programma, een gelieerde advertentie programma dat is ontworpen om uitgevers een manier te bieden om vergoedingen te verdienen door te linken naar Amazon.com en gelieerde plaatsen.